آنانکه نقد معرفتت را به جان خرند

با رمز و راز صحبت تو آشناترند

خورشید مهر خویش فروزان چو می کنی

دلهای ما به آتش و نورش منوّرند

بشکن حجاب و یوسف حسنت ز در درآر

تا کشتگانِ غمزه ی تو ، جامه بر درند

با کانِ حسنِ خویش بیا سوی عاشقان

کآنان به گنجِ سینه تو ره نمی برند

ما را طریق، عاشقی و مهر ورزی است

عشاق از جهانِ جنون بهره می برند

سوز و گداز عشق فقط در نهان خوش است

این صوفیانِ راه نشین دام گسترند

مستانه در خیال تو ما غرقه می شویم

عشاق زین طریق به معشوق ره برند

جانا کجا که قدر تو معلوم کس شود

تا سفلگان هرزه دلیلند و سرورند   

پائیز 1367