خانواده ها سبک های تربیتی متفاوتی را نسبت به فرزندانشان اعمال می نمایند در ذیل به برخی از این سبک ها اشاره می شود.

1. خانواده های طبیعی (متعادل)

در این خانواده ها هر یک از اعضا ضمن داشتن استقلال شخصی، در کارهایشان در غالب امور به مشورت با یکدیگر می پردازند پدر و مادر روش مشترکی را برخورد با فرزندان پیش می گیرند و به نیازهای فرزندان در این دوران آگاهی کافی دارند مسائل مربوط به فرزندانشان را می شناسند و در مورد مسائلی که مربوط به آنها می شود به مشورت می پردازند. رابطه میان والدین و فرزندان ازروی وحشت و اجبار نیست فرزندان به راحتی با والدینشان ارتباط برقرار می کنند در این خانواده ها ضمن تبادل نظر در امور خانوادگی، رهبری بر عهده ی پدر خانواده است.

2. خانواده های مادر محور

در این خانواده ها هیچ یک از اعضا مسئولیت اصلی خود را ایفا نمی کنند پدر فقط قسمتی از مسئولیتش  را برعهده می گیرد به او بیشتر به چشم بر طرف کننده نیازهای مادی نگاه می شود و به نقش اصلی وی اهمیت چندانی داده نمی شود. در عوض این مادر است که تقریبا مسئولیت تمامی امور بر عهده دارد اغلب مادران در این نوع خانواده ها روش ثابتی را در تنبیه و تشویق فرزندان ندرد و در برابر موقعیت های یکسان، واکنش های مختلفی از خود نشان می دهند در اغلب موارد مادر نمی تواند الگوی مناسبی برای دختر خانواده باشد زیرا نقش مادر با انتظارات جامعه متفاوت است دختران و پسران در این نوع خانواده ها در ایفای نقش مادرانه و پدرانه دچار مشکل می شوند آنها در آینده با انتخاب فردی ناکار آمد در زندگی آینده نیز دچار مشکل می شوند

3. خانواده های سخت گیر و مستبد

در این نوع خانواده ها روابط بین والدین و فرزندان از روی استبداد است و حتی گاه این روابط پایه ی روابط میان والدین را می گذارد والدین نسبت به خواسته های مشروع فرزندانشان بی اعتنا می باشند و همواره مانع از تحقیقات خواسته های مشروع فرزندانشان بی اعتنا می باشند و همواره منه از تحقیق آنها می شوند اغلب والدین حالات روحی، روانی مناسبی ندارند به همین جهت مشکلات فراوانی برای فرزندان ایجاد می شود فرزندان هیچ انطباقی با والدینشان و توانایی چندانی برای ایجاد ارتباط با دیگران ندارند.

4. خانواده های آسان گیر (سهل گیر)

در این خانواده ها در دادن آزادی به فرزندان افراط می شود کنترل چندانی نسبت به رفت و آمدها ،رفاقت ها و... ندارند اغلب پدر و مادرها به علت مشغله کاری زیاد زمان کافی و مناسبی برای فرزندانشان ندارند و تربیت و شکل گیری آنان بر عهده ی جامعه می گذارند فرزندانشان به ارزش ها و ضد ارزش ها اجتماعی توجهی ندارند و فردی ناهنجار، لا ابالی بی قید و بند بار می آیند و چون در طول زندگیشان هیچ نظم و تربیتی نداشته اند با اولین برخورد و تنبیه دچار شکست می شوند این فرزندان اغلب گام در مسیر والدینشان می گذارند بی تردید همگی ما در زندگی روزمره شاهد این مسائل هستیم که پسر یک فرد معتاد نیز اعتیاد دارد: دختر مادر بی نظم هیچ نظامی در کارهایش مشاهده نمی شود و...

5. خانواده های جدی و توام با مهر و محبت

اینگونه خانواده ها نه جزء خانواده های سخت گیرند و نه جزء خانواده های سهل گیر بلکه این دسته خانواده ها در مسائل مختلف زندگی جدیت و قاطعیت لازم را برای ایجاد نظم مطلوب دارند و همراه با جدیت و قاطعیت مهر و محبت و عطوفت را نیز نسبت به فرزندان خود ابراز می نمایند.

6. خانواده های آشفته

والدینی که بعلت تفاوت در آراء و نظریات و علایقشان دائم با هم در حال دعوا و نزاع می باشند و در گفتگوهای عادی و معمولی خود با یکدیگر به صورت پرخاشگرانه با هم روبروی می شوند و در نتیجه با این روش فرزندان خود را از کودکی دچار عدم امنیت و اضطراب می کنند و آنان را که در چنین شرایطی پرورش می دهند به طوری که نمی توانند فرزندان فوی را به جامعه عرض دارند.

7. خانواده های گرفتار

خانواده هایی که یکی از والدین و یا هر دو گرفتار بیماری های نظیر افسردگی، وسواس، اضطراب و بیماری های جسمی طولانی مدت و لا علاج هستند و به علت این شرایط نمی توانند به فرزندان خود توجه لازم را ابراز کنند نمی توانند فرزندان سالم از نظر رفتاری به جامعه تحویل دهند.